Zuchtend zet ik een stap achteruit. Het model waar ik vandaag mee werk heeft het niet. Haar houding is te houterig en haar blik straalt arrogantie uit. Ik heb een hekel aan modellen die zichzelf ophemelen of de beste vinden. Dit is er zo ééntje. Ze brengt me naar een bepaald punt, waarop ik iets wil doen wat ik niet graag doe. Toch niet in mijn dagdagelijkse job. Het voelt een beetje aan als falen, maar mijn ervaring en kennis weten wel dat het dat niet is. 'Stop!’ roep ik geërgerd. ‘Dit werkt niet voor mij, sorry.’

De arrogantie gaat over in ergernis, rollende ogen en een neerkijkende blik naar mij gericht voor ze de studio uit stapt. De deur valt met een harde slag dicht. Pfoe, wat lucht dat op. Ik heb echt geen zin om tijd te verdoen met modellen die niet passen bij wat ik op beeld wil plaatsen.

Mikko komt verward de studio in gelopen. ‘Wat deed je nou net? Jenni is een groeiend gezicht én heeft de meeste ervaring uit de hele casting!’ Hij schudt verwoed met zijn hoofd en tikt zenuwachtig met zijn voet op de grond. Mikko, de man waar ik naar opkijk, die zoveel bereikte op jonge leeftijd dat het een wonder is dat we zo goed als op gelijke hoogte staan binnen het bedrijf.

‘Ze is arrogant en vindt zichzelf beter dan de anderen. Die attitude zie je op de foto’s en dat wil ik niet,’ sneer ik hem toe. Hij zet een stap achteruit, houdt zich in en zucht dan erg diep.

‘Nora, je bent top in wat je doet en ik weet dat jij een andere visie hebt dan de meesten. Qua modellen zijn jij en Manou de meest bescheiden modellen waar ik ooit mee gewerkt heb en je skills zijn een zeldzaam te vinden talent. Zeker de combinatie van beide… maar als je niet zelf model wilt staan voor deze shoot dan zul je toch echt iemand moeten vinden waarmee je samen werkt. Dit was het vierde meisje dat je buiten zet op vijf dagen tijd. Er is geen ruimte meer over om nog lang kieskeurig te zijn.’

Er speelt een lichte grijns op zijn gezicht en hij knipoogt. Wist ik het niet… Hij vindt het zelf ook best leuk wat ik doe.

‘Die meiden verdienen het wel dat je ze een standje geeft. Ze moeten met hun voeten op de grond blijven,’ fluistert hij. ‘Maar dat heb ik net niet gezegd,’ voegt hij eraan toe. Elza, Mikko’s baas komt stampvoetend de kamer binnen. ‘Heb je nu weer een lovend model weggestuurd?’ briest ze. ‘Waarom Nora? Wat was het deze keer?’

‘Arrogantie, een uitstraling die niet aansluit bij het beeld dat ik voor deze reportage wil vastleggen.’ Met gekruiste armen en mijn meest vastberaden blik kijk ik beide mensen aan. Ze staan boven mij, daar ben ik me bewust van, maar ik heb de grote baas aan mijn kant en ik weet dat hij me hoe dan ook altijd gelijk geeft. ‘Wie stel je dan voor?’ zucht Elza.

‘Ik wil zelf een model kiezen, iemand die ik ken, niet eentje uit de lijst.’ Mikko zet grote ogen op en trekt wit weg. Een gewaagd verzoek, dat weet ik.

Elza kijkt me onderzoekend aan. ‘Goed,’ mompelt ze, ‘je krijgt een week om alles af te werken. Fotoshoot én het resultaat. Ligt het niet voor zondagavond, zeven uur op mijn bureau dan zet ik je een maand op non actief. En denk maar niet dat je ermee weg zal komen door bij Daniel te gaan smeken,’ bitst ze me met wijzende vinger toe. ‘Ik zou niet durven mevrouw,’ zeg ik poeslief. Mikko kijkt me hoofdschuddend aan. ‘Ondeugend meisje,’ zegt hij nadat Elza de deur achter zich dicht trok. Speels haal ik mijn schouders op en loop richting de bank waar mijn tas op staat. Mijn camera zal ik vandaag niet meer nodig hebben. Nu moet ik alleen nog mijn model weten te overtuigen en dat kan wel eens een vervelend klusje worden.

Ik zet mijn cameratas op de bank en plof neer op mijn stoel. ‘Moeilijke dag?’ hoor ik plots. Ik schrik op en zie Levi tegen de deurpost leunen. ‘Kan je wel zeggen,’ mompel ik. ‘Krijg je weer je zin niet?’ vraagt hij geamuseerd. Ik zie de glinstering in zijn ogen en zijn grijns ontgaat me niet. ‘Ik moet nog tot zes uur werken,’ mompel ik geïrriteerd.

‘Het zal niet op die tien minuten aankomen.’ Met één stap is hij binnen en draait de deur op slot. ‘Levi, wat doe je?’

‘Mijn straf innen,’ antwoordt hij doodserieus. ‘Hier? In mijn kantoor?’ piep ik. Hij stapt naar me toe en glimlacht, het is niet dat we nog niet eerder hier op mijn bureau neukten, maar dit voelt toch… anders.

‘Jurk omhoog, string naar beneden en zit op je bureau.’

Zijn bevel windt me op, ook al weet ik dat dit niet voor mijn plezier is. Ik doe precies wat hij vraagt en spreid mijn benen. Mijn opwinding glinstert al op mijn naakte huid. Hij gromt goedkeurend en komt voor me staan. Kijkt me strak aan terwijl zijn hand speelt met mijn intieme plek. Zijn vingers penetreren me hard en diep terwijl zijn duim lome cirkels over mijn klit maakt. Ik zucht, pers mijn lippen op elkaar en wil hem kussen.

‘Geen enkel geluid en je raakt me niet aan.’

Hij wil me dood, zeker aangezien hij zijn vingers kromt en mijn meest gevoelige plekje raakt. Ik bijt op mijn lip, probeer me te focussen op andere zaken om niet bezig te zijn met dit genot. Normaal heb ik geen hekel aan zijn straffen, maar deze? Ik weet niet hoe ik het een week zal volhouden als hij het elke dag op deze manier doet. Hij trekt zijn vingers uit me terug, ritst zijn broek open en bevrijdt zijn erectie. Met één harde stoot bevindt hij zich binnen in me. Mijn spieren spannen samen rond zijn heerlijke lengte en hij raakt me precies op de juiste plekjes. Kantelt zijn heupen, doet extra moeite om het me moeilijk te maken. Ik sluit mijn ogen maar zijn grom zorgt dat ik hem meteen weer aankijk. Hij houdt een genadeloos ritme aan, werkt naar zijn eigen hoogtepunt toe en doet me smachten naar zijn aanraking. Ik wil hem vasthouden, mijn lippen in zijn hals drukken, mijn tanden in zijn huid zetten. Maar ik mag hem niet aanraken. Hij kreunt, verleidelijk en zo ontzettend sexy en houdt zich dan stil. Het zweet parelt op zijn voorhoofd en hij heeft een zelfvoldane blik.

‘Nog zes dagen te gaan schatje,’ fluistert hij voor hij zich terugtrekt, een tissue neemt en zichzelf verschoont. Ik doe hetzelfde en fatsoeneer mijn jurk. ‘Tot vanavond,’ knipoogt hij en dan is hij verdwenen. Me behoeftig achterlatend. Het besef dringt harder door dan gisteren. Deze straf wordt echt een marteling.